Een ziek dier kan een rollercoaster zijn.
Waarbij het dier de ene dag een goede dag heeft en de volgende dag weer een slechte dag.
Blij met elke bak voer die er met smaak in gaat, blij met elk klein kwispeltje.
Maar ook vol zorgen wanneer er geen eetlust is, geen blij dier…

Ximbo, onze boxer, vierde 17 januari zijn 10^e verjaardag!
Een mijlpaal.
Helaas begon hij voor zijn verjaardag al wat te kwakkelen.
Zijn achterhand werd slapper, hij at minder goed, spuugde wat vaker en wat vooral opviel: hij speelde veel minder! Hij leek wat lustelozer te zijn.

Een foto wees uit dat hij spondylose heeft in zijn rug en het bloed wees uit dat zijn nierwaardes en leverwaardes verhoogd waren.
Conclusie van de dierenarts was nierfalen.
Ximbo is 3 dagen gespoeld aan het infuus, een heftige ervaring voor hem.
Een paar dagen na het spoelen leek hij pas écht weer wat op te knappen. Hij ging weer spelen, wandelen vond hij weer leuker en ook eten ging weer goed.

Zelf, als verzorger van een ziek dier, sta je in een soort constante observatie modus.
En die observatie modus maakt het juist zo “zwaar”.
– hoe voelt hij zich?
– eet hij niet? Wat kan ik m dan geven?
– wat heeft hij nodig?
– Wat wil hij?
– Krijgt hij wel genoeg vocht binnen?
– Moeten we naar een dierenarts?
– is het tijd voor “de beslissing”?
– ….

Je bent in een constante opperste staat van paraatheid.
Juist de schommelingen van de UPS naar de DOWNS en weer terug hakken erin…

En dat terwijl ik zo afgestemd ben op mijn dieren dat ik eigenlijk zonder veel moeite wéét wat zij nodig hebben, wat zij willen enz.
Maar toch…in een periode als dit komt toch de bezorgdheid ook om de hoek kijken. Terwijl ik heel goed weet dat dat niet helpt.

’s Nachts staat de slaapkamer deur op het haakje zodat ik kan horen wat er in de woonkamer gebeurt.
Vooral de dagen dat hij een infuusnaald in zijn voorpoot had i.v.m. het spoelen lag ik echt te waken. Voor mij was dit één grote les in vertrouwen en overgave.
Wanneer ik ’s nachts wakker word is het eerste dat ik doe…“luisteren”…

Bij het naar bed gaan zeg ik steevast dat hij, wanneer hij mij nodig heeft, mij weet wakker te maken. Op welke manier dan ook. Ik vertrouw erop, wanneer er iets is waarbij hij mijn hulp of steun nodig heeft, dat ik wakker zal worden.

Het is fijn dat ik weet wat hij wil, dat ik met hem kan communiceren.
Hoewel het soms lastig kan zijn om met je eigen dieren te communiceren omdat je niet “blanco” bent, merk ik dat dit ook weer een stapje vooruit is in het vertrouwen op mijn gave, mijn weten.

Een bijzonder proces samen met een oud en ziek dier.

Ik ben heel dankbaar dat we al 3 dagen een heerlijk zonnetje aan de hemel hebben en hij de hele dag lekker buiten in de tuin kan liggen. Geen verkeerde manier om je laatste dagen te slijten…

Aan alle mensen met dieren op leeftijd of met een ziek dier: geniet van elk fijn momentje samen.
Hoewel zorgen maken bijna ingebakken zit in onze natuur: probeer dit zo min mogelijk te doen.
Je helpt jezelf én je dier er niet mee.

Vertrouw er maar op dat je altijd precies het juiste doet voor jouw dier! <3

Op 19 februari is Ximbo op zijn eigen tempo en met mij aan zijn zijde over gegaan.
Op een later moment zal ik hier meer over delen.
Voor nu ben ik dankbaar dat hij aan heeft kunnen geven wat hij wilde en dat hij in alle rust is gegaan.