Sporen in de sneeuw

Eén van de leuke dingen van sneeuw is voor mij, naast de prachtige plaatjes, vooral de sporen die dan ziet.
Ik ben dol op sporen. Ook wanneer er geen sneeuw ligt let ik, tijdens de wandelingen in het bos, op de verschillende sporen.
Van herten en reeën zie je de pootafdrukken ook in de aarde. Daar heb je geen sneeuw voor nodig. En hun ontlasting en die van vossen, ook dat zijn “sporen”.
Maar de sneeuw onthult veel meer dan dat.
Zo vond ik vorige week al voor het eerst de sporen van een haas in de sneeuw. (zo blij als een kind)
En vanmorgen vond ik weer een nieuw spoor! Was het van een das? Of…

In de sneeuw vindt je het bewijs voor wat je allang wist dat er is.
Ik weet dat er veel vossen in het bos zitten. We horen hen ook wel eens met hun typische schreeuw geluiden. We weten ook dat er steenmarters zitten en dassen.
Wijnand heeft 1 x een das hier in het bovenste deel van onze tuin (het niet omheinde deel) zien lopen.
En steenmarters, die woonden vorig jaar boven ons plafond.

Maar naast wat voedselresten op de plek waar zij het dak op ging en een filmpje van de steenmarter op het dak zag je er weinig van. Maar wanneer zij boven in ons huis waren dan hoorde je het precies!
Zo wisten wij vorig jaar ook dat moeder altijd rond half 9 ’s avonds vertrok om te gaan jagen.
Vandaar dat wij het op film hebben kunnen vastleggen.

Vorig jaar met een stuk gaas onder de dakpannen de ingang van het dak geblokkeerd nadat we hen een paar dagen niet gehoord hadden en de kleintjes het nest verlaten hadden.
Zo klaar is Kees! De steenmarters kunnen meerdere plekken hebben om te wonen en dat was ook het geval aangezien we haar niet dagelijks hoorden. Dus we hadden alleen maar 1 van haar woonruimtes versperd, haar andere plekken in het bos waren er nog. Dus niet echt zielig, toch?

Nu een paar maanden geleden hoorden we weer wat boven. Het leek minder aanwezig en soms leek het wel in de muur te zijn i.p.v. op het plafond. We hielden het dak in de gaten via welke route de steenmarter gekomen was, controleerden het gaas en besloten dat de steenmarter niet binnen kon komen. We waren er vrij zeker van dat vorig jaar de uitzetting van de steenmarter gelukt was.

Daarom dachten wij aan ratten. Maar die komen dan wel ergens via de grond binnen en gaan dan ergens omhoog.
Wij hebben een camera voor buiten en toen Wijnand zei dat hij rattenkeutels in het houtschuurtje had gezien stelden wij de camera op om te kijken hoeveel ratten er dan daar nu zouden wonen en of het wel ratten waren…
De camera werkte niet helemaal mee en na 2 dagen hebben we de camera zonder resultaat weer weg gehaald.

Nu ligt er sneeuw.
En sneeuw geeft sporen…meer, véél meer sporen dan wanneer er geen sneeuw is.

En zo liep ik vanmorgen als eerste het bos in terwijl Ximbo druk was met ijs-schotsen en sneeuw eten.
Met mijn ogen volgde ik de sporen van de vossen, zijn zij naar het gat in het hek geweest of niet? Nee.
Hee wat is dit? Wauw een nieuw spoor. Zou het een das zijn of toch de steenmarter?
Ik verwachte het laatste omdat een das grotere en bredere sporen achter laat. Maar ik durfde het nog niet te geloven.
Ik besloot dat ik na de wandeling mijn telefoon even zou pakken en terug zou lopen om foto’s te maken van de sporen. Ook besloot ik om nog eens goed bij het gat in het hek te kijken én een rondje om het huis te doen.

Dus gewapend met mijn telefoon het bos weer in. Nadat ik de sporen gefotografeerd had liep ik terug.
Klom even omhoog naar het gat in het hek op de hoek van onze tuin om te checken of er een dier doorheen gewandeld was. Nee. Wel erlangs gewandeld.

Toen liep ik de tuin in.
We hadden een paar dagen niks gehoord boven maar gisteren heb ik haar weer gehoord.
Ja haar, ik geloof niet meer in ons ratten-verhaal want meestal lijken de geluiden verdacht veel op de geluiden van vorig jaar. Dus als zij hier geweest is MOETEN er toch sporen te vinden zijn met al die sneeuw..
Voorzichtig liep ik naar de schuur omhoog.  Sporen van Wijnand richting de omheining waar hij gisteren de as uit de kachel uitgestrooid heeft. En daarnaast? BINGO!
Het zelfde spoor als in het bos. Een rechte lijn naar de omheining, alsof zij daar samen gelopen hadden. Een meter uit elkaar.

Het eerste spoor, zo’n 2 meter vanuit de schuur.
Ik keek omhoog naar de punt van het dak. Is zij daar vanaf gesprongen?
Nee, onmogelijk, want dan was de landing een diepere afdruk geweest dan de rest van het spoor bedenk ik mij direct. Dan kijk ik nog eens heel goed….
Ja hoor, uit het houtschuurtje komt het spoor. Langs de schuur en in 1 rechte lijn de tuin uit! GOTCHA!
Geen ratten en niet via het dak. Mevrouwtje de steenmarter, JIJ komt via het schuurtje binnen!
Via een spleet tussen de deur en de muur kan zij er in en uit, met gemak zelfs.

Van daaruit kan zij alsnog onder het dak en dus uiteindelijk boven ons plafond komen.
Werk aan de winkel dus. Op zeer korte termijn….anders hebben we straks weer een nestje steenmarters boven liggen.
Het is bijna tijd om te werpen. Maar vanwege de sneeuw kan het zijn dat ze het nog even op houdt…

Steenmarters zijn prachtige dieren het nadeel is dat zij op 1 plek in hun verblijf een latrine maken, een wc, waar zij alle behoeftes doen. En dit gaat enorm stinken.
Hoewel ik een hele goede neus heb, heb ik vorig jaar helemaal niks geroken.
Steenmarters hebben ook een voordeel: je hebt geen last van te veel muizen of ratten!
Dus stiekem maak ik er niet zo’n heel groot probleem van dat zij hier wel eens boven is.
Het was vorig jaar ook wel een soort van gezellig. 😉

Voor de foto’s van de sporen in de sneeuw KLIK HIER

Benieuwd naar de filmpjes van de steenmarter van vorig jaar? Kijk dan hier: Steenmarter vertrekt
Of hier: Steenmarters juni 2017

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *