Deze week ben ik niet thuis maar pas ik op een hele roedel honden, een paar katten, twee paarden en een varken.
En die zijn niet gewend dat er met hen gepraat wordt… Tegen wel, maar niet met. En dan gaat het niet zo zeer over “vraag en antwoord” maar wél over met intentie praten.
“Practice what you preach”
Een mooie quote die oh zo waar is. Letterlijk staat er breng in de praktijk wat je predikt. En daar kon ik deze week dan ook mooi mee aan de slag!
Het was voornamelijk het varken dat mij uitdaagde…big time. (haha…)
Want “het goed willen doen”, “de verantwoordelijkheid hebben” en “als het maar goed gaat” die gevoelens en gedachten heb ik ook. Niets menselijks is mij vreemd. En mijn verantwoordelijkheidsgevoel is altijd al wat aan de grote kant geweest, zeker waar het de zorg voor dieren betreft.
Daarbij heb ik ervaring met een heel aantal soorten dieren…maar niet met varkens. Dus dat is sowieso ff wennen dan. Helemaal als je hem ook nog moet optillen om hem buiten te zetten. Dat heeft hij wel geleerd met de vrouw en man des huizes maar niet met mij…
Dát was dan ook hetgeen waar ik het meest tegenop zag. Vorige keer, toen mevrouw zelf ook thuis was, zorgde zij voor het binnen en buiten doen van het varken. Toen ik hoorde wat een geluid hij produceerde tijdens het tillen dacht ik: “die taak laat ik bij jou deze week!” Ken je de uitdrukking schreeuwen als een mager speenvarken?…. Dat dus. Door merg en been is er ook zo één.
Anyways…ik had er dus al tegenop gezien! En ja, dáár was het al fout gegaan.
Naast het feit dat ik een paar oorbeschermers wél bewust had zien liggen thuis, tussen wat spullen van mijn man, en deze niet meegenomen had. (fout nummer 2)
Niet zo slim. Toen ik de gehoorbeschermer zag dacht ik in een flits: “die kan ik wel mee nemen!” Dat soort flitsen zijn niet handig om te negeren kan ik je vertellen. Dat is namelijk je intuïtie. (tip!)
Naast het feit dat ik een paar oorbeschermers wél bewust had zien liggen thuis, tussen wat spullen van mijn man, en deze niet meegenomen had. (fout nummer 2)
Niet zo slim. Toen ik de gehoorbeschermer zag dacht ik in een flits: “die kan ik wel mee nemen!” Dat soort flitsen zijn niet handig om te negeren kan ik je vertellen. Dat is namelijk je intuïtie. (tip!)
Het tillen was dan nog steeds wel een dingetje geweest maar het geluid was dan in ieder geval voor mijn oren iets draaglijker geweest.
Dus we hebben een varken dat opgetild word door een, voor hem, redelijk vreemde en ik, die nog nooit van mijn leven een varken heb opgetild, en al uit kijk naar het varkensconcert dat al zal starten nog voordat hij opgetild is.
Na 2 dagen was ik er al helemaal klaar mee. Had ik het varken al meerdere keren verwenst, werd gek van zijn gekrijs en dan ook nog dat gespartel onderweg. Wanneer er honden buiten liepen reageerden die ook nog eens op het gekrijs, de spanning van het varken en die van mij. Dus ook onder de honden was stress en gedoe. Zo niet grappig.
Door alle taken op de dag om alle dieren de juiste verzorging te geven was ik in de “doe-modus” geschoten. Jep, mijn ontspannen staat van Zijn was zondag ver te zoeken. Iets met “het huilen stond mij nader dan het lachen”… nou toen ik hem zondag eind van de middag na 10 pogingen eindelijk binnen had stond het me niet nader hoor: ik heb gewoon een potje gejankt! En dat is niet zielig, dat is gewoon ontladen van opgebouwde spanning en frustratie.Een hond schudt zich uit, ik jank een potje, klaar!
Ik wil maar 1 ding: dat het varken zich gemakkelijk op laat tillen zonder te krijsen. Oke, dat zijn wellicht 2 dingen…het optillen gaat inmiddels redelijk, het krijsen is wisselend maar wordt ook beter.
Een stort buitje regen helpt…dan wil hij graag naar binnen 😊 maar wat nog veel meer hielp was dat ik besefte dat ik uit m’n doe modus moest en in verbinding moest gaan met het varken. Als ik iets wilde veranderen aan de situatie moest ik iets veranderen. Namelijk mijn manier van omgaan en kijken naar de hele situatie.
Een stort buitje regen helpt…dan wil hij graag naar binnen 😊 maar wat nog veel meer hielp was dat ik besefte dat ik uit m’n doe modus moest en in verbinding moest gaan met het varken. Als ik iets wilde veranderen aan de situatie moest ik iets veranderen. Namelijk mijn manier van omgaan en kijken naar de hele situatie.
Het varken verwensen ging niet helpen, er geïrriteerd en gefrustreerd over zijn óók niet.
Als ik elke keer bleef denken: ohhh daar gáán we weer met dat gekrijs! ….dan zouden we daar inderdaad weer gaan mét gekrijs.
Dus heb ik die zondagmiddag eerst alle gedachten die niet hielpen “afgeschud”. Daarna voor mij gezien hoe het zou zijn als het varken ontspannen zou zijn en stil tijdens het tillen en hem ook verteld hoe de vlag er voor stond.
Als ik elke keer bleef denken: ohhh daar gáán we weer met dat gekrijs! ….dan zouden we daar inderdaad weer gaan mét gekrijs.
Dus heb ik die zondagmiddag eerst alle gedachten die niet hielpen “afgeschud”. Daarna voor mij gezien hoe het zou zijn als het varken ontspannen zou zijn en stil tijdens het tillen en hem ook verteld hoe de vlag er voor stond.
Dat ik snap dat hij tillen niet leuk vindt maar dat het wel moest gebeuren. Dat ik het ook spannend vind, hem geen pijn wil doen (al klinkt hij alsof ik hem levend aan het villen ben) en hem al helemaal niet wil laten vallen wanneer hij spartelt. Dat we het samen zullen moeten rooien deze week en dat we er het beste maar van moeten maken samen.
Nu denk je misschien: Ja jij, jij kan dat vertellen aan een dier, jij kan met hen communiceren. Maar dit kan jij ook! Want dit doe ik ook gewoon hardop zonder afstemming of bewust contact maken. Gewoon zeggen zoals het is voor je, wat je voelt en hoe je zou willen dat het voelt. En begrip tonen voor zijn stukje in het verhaal. Dieren zijn zo gevoelig voor energie en de emoties die je uitzendt wanneer je iets verteld. Een varken is daarbij ook nog eens behoorlijk intelligent.
De rest van de week ging het optillen steeds beter en beter, het gegil was regelmatig ook minder maar soms ook nog volop…
Het spartelen bij het hekje en bij de trap naar de deur bleef.
Toen de eigenaren een week later thuis kwamen bleek dat hij dat optillen ook met hen nog “een dingetje” vindt en dat hij ook bij hen gilt en spartelt! Zij vertelde ook dat zij hem voor de trap al op de grond zetten en zelf naar de deur toe laten lopen… Tja, als ik dat geweten had dan had dat in ieder geval op de terugweg heel wat gespartel gescheeld.
Het spartelen bij het hekje en bij de trap naar de deur bleef.
Toen de eigenaren een week later thuis kwamen bleek dat hij dat optillen ook met hen nog “een dingetje” vindt en dat hij ook bij hen gilt en spartelt! Zij vertelde ook dat zij hem voor de trap al op de grond zetten en zelf naar de deur toe laten lopen… Tja, als ik dat geweten had dan had dat in ieder geval op de terugweg heel wat gespartel gescheeld.
Voor mij was het een mooie ervaring, ondanks de geluidsoverlast voor mijn lieve oortjes. (note to self: volgende keer oorkleppen mee!)
Ik kon in de praktijk brengen waar mijn traject klanten o.a. middenin zitten!
Het anders kijken naar de situatie, het anders omgaan met de situatie.
Dát brengt vaak al heel snel een positieve reactie bij jezelf en het dier.
Ik kon in de praktijk brengen waar mijn traject klanten o.a. middenin zitten!
Het anders kijken naar de situatie, het anders omgaan met de situatie.
Dát brengt vaak al heel snel een positieve reactie bij jezelf en het dier.