Wat doe je als je zomaar de kans hebt gekregen om in Afrika te zijn?
Juist! Op safari gaan.

Hoewel het een kostbaar uitje is is het wel zeer de moeite waard.
Het gaf mij een gevoel dat onbetaalbaar is!

Eerder al vertelde ik het verhaal over mijn eerste olifant. Nadat ik de website van toen terug had gevonden en mijn verslagen van toen had gelezen bleek dat mijn eerste olifant niet alleen was. We zagen 2 mannetjes olifanten op die plek. Blijkbaar had die eerste, die het dichtstbij stond, zoveel indruk gemaakt op mij dat ik dat niet meer wist. De details onthou je niet, het gevoel wél.

Doet me denken aan die spreuk dat je de woorden die tegen je gezegd zijn niet herinnerd maar hoe je je op dat moment voelde dát herinner je je des te beter. En dat werkt met positieve en negatieve ervaringen zo.

Maar nu wil ik je graag het verhaal over de badderende kudde met kleintjes vertellen en onze safari auto.

Met 3 blonde meiden gingen we op safari. Twee nederlandse en één amerikaanse. De vaste gids, een goede bekende van mijn gastvrouw, was verhinderd maar hij regelde een vriend die dan met zijn safari auto mocht rijden. Helemaal prima!

De beste jongen kwam niet erg zelfverzekerd over. Cindy had het gevoel hem een aantal dingen te moeten vertellen over de gang van zaken bij de entree van het safari park, de regels en zelfs ook over het rijden van de auto. De adviezen en mededelingen van Cindy droegen in elk geval niet positief bij aan zijn zelfbeeld…wel aan het verhogen van zijn stresslevel. Ik had met hem te doen…

De auto sloeg af en het bleek lastig om deze weer aan de praat te krijgen. Frank, de eigenaar, kende de auto natuurlijk door en door en had zo zijn trucjes blijkbaar. Deze beste jongen had deze trucjes niet….
Maar goed, als je dit weet dan zet je gewoon de motor niet uit. Geen probleem!

Uiteindelijk waren we op pad en keken we onze ogen weer uit toen we een grote groep olifanten passeerden bij een waterplaats. Een geweldig gezicht zo’n hele kudde bij elkaar, met ook jongere olifanten daarbij. Imponerend!
De olifanten waren erg alert en enkele vrouwtjes kwamen met wijd uitstaande wapperende oren wat in de richting van onze auto. Hun teken om aan te geven dat ze de auto als bedreigend en ongewenst zagen.

Cindy adviseerde de chauffeur om maar rustig door te rijden. De nog steeds niet relaxte jongen wilde zo snel mogelijk aan Cindy haar vraag voldoen en PLOP de auto sloeg af. Voordat hij met zijn hand bij het contact was om de auto opnieuw te starten had Cindy hem scherp te kennen gegeven de auto NIET te herstarten.

Juist omdat er al wat spanning in de kudde was kan elk geluid op zo’n moment een olifant aanzetten tot een actie die je niet wil. En dus bleven we staan…in een afgeslagen safari auto met een kudde olifanten naast je van zo’n 10-20 stuks. Ik heb ze niet geteld maar het was imponerend genoeg.

De auto bleef stil, de spanning bij de olifanten ebde ook weg en ze gingen weer verder waar ze gebleven waren.

Zo stonden we eerste rang bij de waterplaats waar de olifanten heerlijk een bad namen. Het was er redelijk diep want ze verdwenen best ver onder water. Ze genoten er duidelijk van en er werd ook “gespeeld”. Een groot genot om daar toeschouwer van te zijn!

 

Uiteindelijk vingen we een glimp op van de jongste telg in de kudde. Met de grote van een stevige shetlandpony en zogend bij zijn moeder. Zeer waarschijnlijk DE reden dat zij zo alert waren.
Een baby olifant drinkend bij zijn moeder…dat zie je toch alleen op National Geographic of in een dierentuin met beton en spijlen.
Om daar zo in het wild, in een afgeslagen safariauto, toeschouwer van te zijn…WAUW!
Zo zie je maar weer wat een kado een afgeslagen auto kan zijn!

Op een bepaald moment verscheen er ook nog een stier die de kudde benaderde vanaf de andere kant van de auto. Deze werd ook met openstaande langzaam flapperende oren ontvangen en dus niet met “open armen”. Het was nog even spannend of deze bull de confrontatie met de kudde op zou zoeken of toch zijn pad elders zou kiezen. Uiteindelijk koos hij een andere richting.

Daar zaten we dan, te wachten tot de olifanten klaar waren met badderen, spelen en schuren tegen de bomen. Te wachten tot zij zouden besluiten om weer verder te trekken. Ik heb werkelijk geen idee hoe lang we daar hebben gestaan. Ik herinner me dat ik op een bepaald moment wel zoiets had van “nou…we mogen wel weer verder!” hoewel het natuurlijk niet écht als tijdverspilling voelde. Maar er was natuurlijk nog meer te zien dan alleen olifanten.

Langzaam kwam de kudde op gang. Ze trokken weg bij het water, langs de auto en voor ons uit trokken zij de “wijde wereld” weer in. Ook dat was machtig mooi om te zien.
Daar was dan eindelijk het moment gekomen om de auto te starten. Ken je die mop? Van die auto die gestart werd? Die startte niet… Dat was te makkelijk natuurlijk.

Cindy die heel wat meer uren in deze auto had doorgebracht dan de jongen achter het stuur vertelde hem wat er moest gebeuren. Voordat we dat plan ten uitvoer zouden brengen ging de chauffeur uit de auto met een verrekijker om de omgeving te checken op leeuwen of andere roofdieren. Wij keken vanuit het dak van de auto ook rond. Hoewel je een geoefend oog moet hebben om daar ook maar iets te zien dat niet gezien wil worden zien 8 ogen toch meer dan 2 of 4.

Dat klinkt natuurlijk een beetje gek maar we stonden vlakbij een waterplaats, dé plek waar roofdieren zich ophouden. En aangezien de 3 blonde dames de safariauto aan moesten gaan duwen…was het wel fijn dat hij eerst even een check deed op deze dieren.
Dieren die je wél graag vanuit de safari auto wil zien maar niet buiten de safariauto wil tegenkomen.
Hoewel ik knuffelen met een leeuw nog op mijn bucketlist heb staan, stel ik mij dát toch iets anders voor.

Zodra hij rondom de plek had geïnspecteerd en wij vanuit de safariauto ook goed rond getuurd hadden werd het plan in actie gezet. Cindy instrueerde de  chauffeur nogmaals en wij stapten uit.
De amerikaanse was op zijn zachts gezegd “not amused” en stapte al “met een volle luier” de auto uit.

Daar stonden we dan, 3 blonde dames, in de bloei van hun leven! (Haha….klinkt lekker dramatisch he?)  Midden in het woongebied van zovele prachtige, indrukwekkende en grote dieren.  Dieren die ons konden verpletteren en dieren die ons konden verscheuren.

Ik vond het spannend, bizar maar was kalm. Maar geloof mij, je staat niet relaxt achter die auto om je heen te kijken. Zodra de auto aansloeg en bleef lopen waren er drie die met Scooby Doo-achtige stofwolkjes, geluidjes en snelheid de safari auto weer in gingen. Ik zat als laatste want moest de amerikaanse voor laten met instappen. De rest van de dag sloeg de auto niet meer af en zagen we nog heel veel meer dan alleen olifanten.

Een safari om nooit te vergeten! Gelukkig hebben we de foto’s nog.