Niet het dorpje waar je als toerist heen gebracht word en je betaald om met een masai op de foto te mogen. Nee wij waren op weg naar een écht masai dorpje. Een boma. Met echte hutjes die bewoond werden. We gingen er spullen naar toe brengen. Tandenborstels, tandpasta, kleding, schoenen en ook knuffels en snoep.

Op weg daar naar toe, niet lang nadat we het National Park Ngorongoro in waren gereden, zag ik voor het eerst een olifant in het wild. Niet ergens in de verte maar hij stond relatief dichtbij. Hij kwam in het vizier van achter een stuk begroeiing en stond daar, zo leek het, zomaar opeens vanuit het niets temidden van de natuur om hem heen..

Adembenemend, kippenvel en humble…

Irritant hoe je jezelf soms niet goed uit kan drukken in het nederlands omdat het allemaal de lading net niet of helemaal niet dekt. Respect is niet het goede woord, onderdanig ook niet…humble komt in de buurt. “In awe”…ja dat was het!

Nu nog, als ik foto’s zie van een olifant in het wild of op televisie, kan ik voelen hoe het voelde om dit prachtige dier in zijn natuurlijke omgeving te zien.

Hoewel de aller eerste keer het meest meest méést bijzonder is, blijft het gevoel humble, “in awe” en ook de opwinding dat je in de nabijheid bent van zo’n geweldig prachtig en bijzonder dier keer op keer aanwezig. (en je blijft er naar terug verlangen…)

Een hele kudde olifanten die een bad nemen is weer een heel andere ervaring. Iets verder bij de auto vandaan maar ook iets spannender door de jonge olifantjes in de kudde en een “onhandige” chauffeur.
Dat is een ander verhaal en vertel ik bij andere foto’s.(Op safari 3)

De olifant op deze foto was mijn eerste ontmoeting met een olifant in het wild.