Om half 2 ’s nachts of in de vroege vroege ochtend moeten we op.
Het is 3 uur rijden naar het vliegveld en ik vlieg om 10 voor half 7.
Uurtje van te voren aanwezig zijn dus ja…vroeg op!

Zodra ik de slaapkamer uit kom zit Razzi, mijn kat, klaar wakker in de woonkamer.

Er is iets met katten waardoor ze feilloos aanvoelen wanneer je wakker word of bent en wanneer niet…
Hij zit te wachten tot ik richting de haldeur loop zodat ik hem naar buiten kan laten.
Dat doe ik dan dus ook, hij loopt blij naar buiten.
Voor hem is het een feestje dat wij wakker zijn en hij dus naar buiten gelaten kan worden!

Na een kort rondje buiten meldt hij zich alweer en ik laat hem weer binnen.
Mooi! denk ik bij mezelf: hij is weer binnen, en ik ga verder met de laatste dingetjes die nog moeten voor vertrek.

10 minuten voor vertrek wil hij, nadat hij een klein hapje gegeten heeft, weer naar buiten.
Even wil ik hem binnen houden omdat we op punt van vertrekken staan en ik hem dan liever binnen heb.
Eerder in Putten liep hij altijd buiten ook als ik de hele dag naar mijn werk was maar hier, tegen het bos aan met vossen, dassen en roofvogels vind ik het stiekem wel fijn als hij ’s nachts gewoon binnen is.
Maar ik heb ook een paar jaar geleden een deal gesloten met Razzi, de deal dat ik vertrouwen mag hebben in hem.

Ik geef hem wederom mijn vertrouwen en vertel hem hardop dat wij over 10 minuten weg gaan.
Wanneer hij dan niet terug is zit hij minimaal 6 uur buiten.  Hij loopt relaxt naar buiten en ik weet bijna zeker dat hij op tijd binnen zal zijn.

10 minuten later sta ik klaar.
Schoudertas om, laptoptas over de schouder, bepakt en bezakt dus. Ik open de deur en ik kijk in de ogen van een verschrikte Razzi. Dit was niet helemaal het plaatje of het silhouet dat hij verwachtte te zien. In plaats van naar binnen te komen loopt hij het terras op en verschuild zich een beetje achter de spullen op het terras.

Ik zorg dat de deur niet dicht kan vallen zodat hij naar binnen kan en wij lopen door richting de auto. Wijnand zet de spullen in de bus en ik loop terug het huis in. Kijken of ik Razzi zie zodat ik met een gerust hart af kan sluiten en vertrekken.

Ik zie hem niet gelijk. Zachtjes roep ik hem.
We moeten nu gaan dus binnen of buiten, het maakt niet uit. Toch wil ik het graag weten…

Dan komt hij heel voorzichtig onder de keukentafel uit lopen. Nog steeds met grote ogen.

De drukte in de hal met tassen, koffers en alles wat er bij een vertrek naar het vliegveld bij hoort heeft hij overweldigend gevonden. Ik loop naar hem toe voor een laatste aai, hij laat zich voorzichtig aaien maar is nog niet helemaal zichzelf. Dan loop ik de kamer uit, draai de deur op slot en vertrek richting het vliegveld. Ik besef mij dat ik mijn korte reis wel bewust verteld heb aan de hond maar niet aan hem.

Toch denk ik niet zo zeer dat daar het probleem in zat.
Razzi is zo afgestemd op mij dat hij eigenlijk geen woorden nodig heeft.
Maar dieren zijn, net als wij mensen, “gewoonte-dieren”.
Wanneer een deur dan niet op een kier open gaat zodat Razzi er
precies door kan glippen maar deze helemaal wagenwijd open gaat en er ook nog 2 bepakte en bezakte mensen hem op staan te wachten is hij even van slag en klaar om te vluchten.

De lieverd!
Ik weet bijna zeker dat hij, binnen een half uur na ons vertrek,
in zijn doosje boven de bank heerlijk is gaan slapen.

 

Wat betreft mijn deal met Razzi

Toen ik in Putten woonde waren er wel eens momenten dat ik de kat niet naar buiten liet.
Bijvoorbeeld wanneer ik gepland had om mijn dieren die dag naar pension te brengen of een afspraak had bij de dierenarts of wanneer we een nachtje ergens bleven slapen en Razzi thuis bleef.
Die momenten wilde ik zeker weten dat hij binnen was.

Hoeveel klanten wij niet bij pension hebben gehad waarvan de kat een paar dagen later gebracht werd door een buurman of familie lid omdat deze kat nog vrolijk buiten liep. Zeer waarschijnlijk had de kat de vakantie stress allang gevoeld en gedacht: toedeledoki! Ik blijf even lekker buiten.

Razzi is een echte buitenkat en je kan je voorstellen dat wanneer je zo’n kat dan opgesloten houd en niet naar buiten laat dat dit wel enig protest geeft. Ook voor ons was het stressen want je moet er steeds om denken dat je de kat niet naar buiten laat schieten.

Op een dag was het wederom de bedoeling om Razzi binnen te houden.
Toen plopte er een gedachte in mijn hoofd: Vertrouw erop!
Een kleine strijd was er in mij want stel je voor….  Maar hup, ik deed de deur open en liet hem weten wat de plannen waren dus dat hij op tijd weer terug moest zijn. Binnen 5 minuten was hij weer terug.
Hij had even z’n buitenrondje kunnen doen. Sindsdien heb ik hem nooit meer tegen zijn zin in binnen gehouden.

Soms komt er nog wel een heel klein angst kriebeltje omhoog wanneer ik dit doe want ja….als je op het punt staat om 2 weken op vakantie te gaan en je dieren moeten die periode in pension dan is het best spannend. Ook natuurlijk omdat je niet bij pension aan wil komen met alleen de hond en de kat loopt nog buiten (geen zin in het oordeel…) Maar elke keer dat ik dit deed en het ging goed werd het vertrouwen groter.
Hij is nog nooit niet op tijd terug geweest!

 

Wil jij leren hoe je je dier kunt uitleggen of vertellen wat je graag wil?
Wil jij dat je dier jou beter gaat begrijpen en hoe jij je dier beter gaat begrijpen?
Geef je dan op voor de gratis e-mail serie “Je huisdier beter begrijpen in 2 weken!”
Kijk op deze website bij gratis

Heb jij een vraag aan je huisdier?
Staat er iets spannends te gebeuren en wil je dat je huisdier weet wat er gaat gebeuren om de stress zo laag mogelijk te houden voor je huisdier?
Vraag dan een reading aan voor je huisdier.

Wil je dat je dier tijdens de spannende gebeurtenis ondersteund word? Bijvoorbeeld dierenarts bezoek, operatie, pensionbezoek etc etc. Vraag naar de mogelijkheden!

Wil je je huisdier eens verwennen met een healing?
Omdat je dier soms angstig is of misschien wat ongelukkig lijkt of gewoon zomaar! Omdat je je dier een liefdevolle healing gunt!